بازگشت
خدایِ عشق
فروغ از لندن فروغ از لندن


صفایِ حُسنِ توهمچون گُلاب می زیبد
به جامِ نرگسِ مستت شراب می زیبد
زِغُنچه ای دهن و آن لبانِ میگون ات
اگر که بوسه دهی بیحساب می زیبد
وگر بپاسِ دلِ آن همه خریدارت
زِ دودی پرده زرُخ بینقاب می زیبد
به کلکِ ناز نوازی به قلبِ افگاری
نوایِ سازِ تو با این رُباب می زیبد
بخوان بگوشِ دلم ای کبوترِ عاشق
سرودِ باد بگوشِ سرابِ می زیبد
توچون نسیمِ سحرمیوزی بگلشنِ جان
فضایِ دامنِ گل را شُباب می زیبد
اگر زِ رحمتِ حق بارد ابرِ نیسانی
بهر سو آبله بَر رویِ آب می زیبد
حدیثِ مهرِ ترا من ورَق ورَق خواندم
خدایِ عشقِ مرا این کتاب می زیبد
بشامِ ظُلمتِ دلهایِ خسته و غمگین
فروغِ اشعه ای آن ماهتاب می زیبد
       21/4/2013
 
 باتقدیم احترام
  سوداگرِ فرهنگ
ازحرفِ من واین دلِ دیوانه نرنجید
گرنیست مرا گنجی بویرانه نرنجید
درقسمتِ ما گر مَی ومیخانه نوشتن
بـَر سر بکشم باده و پیمانه نرنجید
دانم که از آه و فغان جمله بتنگست
ازنعره ای دیوانه ای مستانه نرنجید
آهی که کشم آهِ غریبانِ جهان است
درخُور بوَدم آهی غریبانه نرنجید
چون خانه وکاشانه به آتش بِکشیدن
ازناله ای این مُرغکِ بیخانه نرنجید
نی زُهد مرا پیشه ونی شیخ زمان ام
من رِندِ خـراباتی ام، رِندانه نرنجید
زخمِ دلِ من دارویی بیگانه نخواهد
ازخویش بپُرسیدو ز بیگانه نرنجید
خود عاملِ بربادی یک نسلِ جوانید
سوداگرِ فرهنگ، زِ سامانه نرنجید
بدنام جهان گشته و رسوایِ زمانیم
ازنظم وسرود،قصه وافسانه نرنجید
من شمع صفت سوخته پروانه ندیدم
ازسوخته ای این پرِ پروانه نرنجید
دانی که فروغی نبوَد خامه ای ما را
دُرنیست فروغ ایدُرو دُردانه نرنجید
           23/4/2013
 

April 23rd, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان